Już za chwilę będę Ojcem..

Najwyższa pora podzielić się z Wami czymś więcej niż krótkim postem na naszym FanPage i to napisanym pod koniec Maja. Właśnie wtedy poinformowaliśmy Was o tej niezwykłej nowinie. Jednak od tamtej pory nie zdradzaliśmy zbyt wiele.

Niezwykły jest fakt, że niespełna rok temu pisaliśmy, że jesteśmy gotowi na potomstwo, mija kilka miesięcy i udało się. Ci z Was, którzy śledzą nas od dłuższego czasu – dokładnie wiedzą jaką drogę przeszliśmy. Wydawać by się mogło, że Życie nas nieźle doświadczyło i tak – coś w tym jest, ale wszystko ma swój sens. Te wszystkie kłody, które podrzucano nam pod nogi – teraz dają nam niewiarygodną siłę. Dokładnie rok temu, we Wrześniu zakończyliśmy naszą akcję crowdfunding’ową 32 Metry Szczęścia, gdzie wszystko wskazywało na to, że się nie uda – a jednak! Mamy mieszkanie – ciasne, ale własne, które dało nam poczucie bezpieczeństwa. Samo to poczucie sprawiło, że pragnienie potomstwa przybrało na sile.

Niebawem napisała do nas telewizja Polsat z zapytaniem czy nie chcielibyśmy wziąć udziału w nowym projekcie, który ma na celu dostosowanie jednego pomieszczenia do danej niepełnosprawności – rzecz jasna – my jak to my powiedzieliśmy TAK. Kilka razy słyszeliśmy “przecież zamontowali Wam tylko ten podnośnik i zapewnili kilka atrakcji. Mogli wyremontować całe mieszkanie!”. Serio? – jeśli ktoś ma takie podejście, to klękajcie narody!

Sam podnośnik od LeviCare dużo wniósł w naszą codzienność. Razem z Eweliną zgodnie uważamy, że program “Małe Wielkie Marzenia” coś w nas odblokował. Trudno mi jest sobie wyobrazić, że moja Żona w ciąży ciągałaby mnie na basen tylko po to, by mnie wykąpać. Wypierdziel na glebę – prawie – gwarantowany.

Jeszcze kilka tygodni..

Ewelina jest dokładnie w trzydziestym-trzecim tygodniu Ciąży. Początkowo nastawialiśmy się – sorry, to Ewelina się nastawiała na dziewczynę. Ja byłem gotów na wszystko, co Bozia da, byleby zdrowe. Jednak Ewelina od dawna zbierała ciuszki lekko różowe! Zdradzę Wam, że trochę tego było 🙂

A psikus jest taki, że będziemy mieli Syna. Z czego jestem wielce rad – Ewelina już też, choć zajęło Jej to kilka dni. Zaś ciuszki różowe znalazły już swój dom.

Wiele osób pisze do nas i pyta z troską jak Ewelina się czuje, ja odpisuję tylko, że dobrze i tak faktycznie jest. Ciąża jest wzorowa i niechaj tak zostanie. Bałem się, że doświadczę latających talerzy – wiecie z tymi hormonami różnie bywa. Jednak, na szczęście nic takiego nie było – uff.

Więcej napiszę w kolejnym wpisie. Śmiało zadawajcie pytania w komentarzach.